Schrijf hier over jouw wacht ervaring en druk op submit.
Je jouw verhaal kun je eventueel ook vertellen welke impact jouw wacht ervaring heeft op jouw dagelijkse leven, op welke plek je wacht, hoe lang je al aan het wachten bent en wat je doet tijdens het wachten.
Let op: vermeld ook in welke stad/dorp en land jouw wachten plaatsvindt.
Alle vormen van wachten zijn welkom, of ze nou lang of kort zijn, essentieel of minder essentieel, zolang het maar jouw eigen ervaring is.
Je kunt zelf kiezen in welke taal je jouw verhaal indient.
Wanneer je jouw wacht verhaal hebt ingediend, kun je deze helemaal onderaan de beginpagina terugvinden.
Je kunt op ieder moment terug komen om nog een wacht ervaring toe te voegen.
Bedankt voor je bezoek aan onze digitale wachtruimte.
Waar wacht jij op? is een door gebruikers gegenereerd platform dat persoonlijke wacht ervaringen van iedereen over de hele wereld digitaal in kaart brengt en archiveert.
Samen met jou creëren we een archief vol wacht verhalen om onze momenten van wachten, en hoe deze ons dagelijks leven beïnvloeden, uit te spreken. Door het beginnen van deze digitale wachtruimte kan iedereen anoniem hun ervaringen uitwisselen en elkaar te ondersteunen door te leren over de wacht situaties van anderen.
Door jouw wacht verhaal aan dit archief toe te voegen, en door de verhalen van anderen te lezen, creëren we als het ware een eigen wacht gemeenschap en veranderen we de ruimte van wachten naar een ruimte van samenkomst waarin klagen, protestesteren, luisteren en leren mogelijk is. We willen de onbewuste, verborgen en geïsoleerde wacht ervaring veranderen in een bewuste, gedeelde en collectieve ervaring.
Hiermee vergroten we het bewustzijn over hoe onze persoonlijke wacht situaties vaak buiten onze controle liggen en worden gecreëerd door de omgeving waarin we leven en het gebrek aan steun van de politiek en overheidsinstellingen. Als het op wachten aankomt, worden onze persoonlijke ervaringen politieke ervaringen en daarom is het zo belangrijk om deze te delen.
Alle vormen van wachten zijn welkom, klein of groot, essentieel of minder essentieel zolang het maar je eigen ervaring is.
Bedankt voor het delen!
Wanneer we wachten worden we geconfronteerd met het feit dat we vaak niet weten wat er komen gaat. We wachten ons hele leven op verschillende dingen zoals huisvesting, medische resultaten, banen, de dood, asiel, geld, een beter leven, zwangerschap, hulp, bevestiging, liefde, mensen, post, bureaucratie, herstel, de trein, gezien worden, klimaatverandering, gezondheid of in verkeer. Sommige van deze dingen zijn essentiëler dan andere en vooral wanneer we moeten wachten op de meer essentiële dingen, kan dit een impact hebben op hoe we ons leven leiden en wat onze mogelijkheden zijn.
De moeilijkheid van wachten op de meer essentiële dingen is dat we worden geconfronteerd met het feit dat andere mensen vooruit gaan terwijl wij in de wacht worden gezet. Of het nu tijdelijk of permanent is, wachten op iets dat we nodig hebben kan ons ervan weerhouden deel te nemen aan bepaalde onderdelen van ons leven. Het kan ons dwingen om te vertragen, een pauze te nemen van wat we aan het doen zijn of het kan ons ervan weerhouden om überhaupt vooruit te gaan.
Dit kan buitengewoon pijnlijk zijn vanwege de constante verwachting die in de samenleving heerst dat we te allen tijde productief moeten zijn. We moeten ons voortdurend blijven doorontwikkelen en vooruitgang boeken maar tegelijkertijd worden we er ook voortdurend aan herinnerd dat we er zelf verantwoordelijk voor zijn wanneer dit niet lukt. Wachten wordt gezien als onproductief, als verloren tijd, als stilstand, als achterop raken en als iets dat ons buiten een functionerende samenleving plaatst. Een samenleving waar we ons weer bij kunnen aansluiten wanneer we weer op de juiste snelheid meedraaien.
Maar het punt met veel wacht situaties is dat we er meestal geen controle over hebben. Hierdoor kunnen gevoelens van machteloosheid, angst, onzekerheid, ongeduld, verveling of isolatie ontstaan. Veel mensen wachten momenteel bijvoorbeeld op het vinden van een nieuw huis om samen te wonen of een gezin te stichten. Ze lopen vast in hun huidige leven en raken steeds verder verwijderd van de mogelijkheden. Hetzelfde geldt voor het vinden van een baan, het krijgen van een medische behandeling, het verkrijgen van staatsburgerschap of het wachten totdat je geld op is.
Op dit platform willen we niet naar wachten kijken als stilstand of falen. We willen hier juist de gedeelde ervaring van het wachten benadrukken. Een plek om te delen, te luisteren en op te komen voor jouw wachtstand zonder het gevoel te hebben dat je de enige bent of dat het jouw schuld is.
Waar wacht jij op? maakt deel uit van een artistiek onderzoeksproject genaamd How to wait together? Met dit werk onderzoekt kunstenaar Merel Smitt de impact van wachten op ons dagelijks leven, welke verschillende vormen van wachten we tegenkomen en wordt het universele karakter van wachten benadrukt.
Voor deze digitale wachtruimte werkt Merel Smitt samen met Ariane Gros en Maisa Imamović. Alle drie wachten we regelmatig op zowel essentiële dingen als minder essentiële dingen en die willen we graag met je delen door middel van een korte introductie.
Merel Smitt (kunstenaar)
Ariane Gros (dramaturg)
“There is nothing to do now but wait.” I heard this sentence very often in very different situations. Whether it be the result of a trial I was engaged in, the death of a relative or responses from applications, my relationship with waiting has always become more complicated when I had no control nor agency over the outcome of the wait. In 2019, this appeared to me even more clearly as I was waiting for the judge’s deliberation in a trial that was engaging my future. The formality of this waiting was separating time and space between the waiting bodies from the deciding ones. While the judges were deciding for hours in the privacy of another room, the court hearing, lawyers and defendants were all waiting in this eerie disciplined way, surrendered by the policemen placed at strategic points in the hearing room. As I was standing still, processing in my body the emotions of what had happened, they were sharing jokes and anecdotes to pass the time and forget the panic and fear the judiciary system can cause. I remember someone reading a book called “poo and pee on capitalism”. I think it is in this waiting time that we are maybe the most aware of who is empowered and enabled to act or not -especially upon our lives. And to what extent the romanticisation of this time is a privilege.
Maisa Imamović (web design and development)
In Bosnian, we say: “Ko čeka dočeka” - which is hard to translate without having a long discussion about it. The closest I got to is: “It comes to those who wait.” It can be anything in this case, but in the Bosnian case, it is always one step closer to a better life - a visa for the future or sorts.
I must admit that this **mantra** has subconsciously followed me throughout the years -- I did sigh from relief in the moments when I felt like it was in the air.
In November 2021, I sighed the deepest. An act resulting from the end of an eight-year-old waiting for my permanent residence permit in The Netherlands(type II). One might assume that heavy sighs come from the hardest pains but actually, the overall experience of my waiting was somehow light. I think that's because I spent most of my time training myself to forget about having to wait, but without losing a grip on it. Were I to write a book about it, it'd be called: “7 years + 11 months of domesticated waiting, 1 month of raging”. — Rage caused by not knowing what I’m waiting for.
When one knows in one’s moments of waiting that there is an end to this static experience (i.e. in my experience: the decision date), one finds ways to occupy oneself with favorite distractions (education, skills, hobbies, fears, swimming). Whatever we choose to fill the gaps of waiting with(and we're lucky if we can), makes clear that waiting is all there is to our existence. Waiting for official bureaucratic recognition in order to obtain ++rights in this country was my biggest waiting challenge so far. Now that I'm not waiting for that specific subject anymore, it's hard not to immediately jump on the next big wait.
Het toevoegen van een wacht ervaring aan dit archief gebeurt volledig anoniem en we verzamelen of bewaren geen gegevens. Registratie is dan ook niet nodig en we vragen je nooit om persoonsgegevens achter te laten. Geen van de verhalen zal elders worden gebruikt of gepubliceerd buiten deze website.
Als je een verhaal hebt toegevoegd die je graag wilt verwijderen, stuur dan een e-mail naar info@merelsmitt.nl en we zorgen ervoor dat jouw verhaal wordt verwijderd.
Ook controleren we de inzendingen regelmatig om te voorkomen dat mensen misbruik maken van de mogelijkheden van de website.
Als je contact wilt opnemen met de maker van dit platform of iets hebt toegevoegd dat je wilt laten verwijderen, stuur dan een e-mail naar merel@merelsmitt.nl.
Als u meer wilt weten over de maker kunt u terecht op www.merelsmitt.com
Deze video's zijn gemaakt door verschillende mensen tijdens wachtsituaties in hun dagelijkse leven. We werken dit overzicht bij wanneer we nieuwe video’s ontvangen. Dit betekent dat je die van jou dus ook kan inzenden!
Als je een video van jouw wachtsituatie wilt toevoegen, kun je deze mailen naar merel@merelsmitt.nl of via WhatsApp, Signal, iMessage of Messenger naar +31 6 13 10 75 25 en wij zullen deze opnemen in dit overzicht.
Zorg er wel voor dat je video horizontaal is opgenomen.